قسطنطنیه که در سال۱۴۵۳ میلادی مرکز بیزانس بود توسط ترکان عثمانی فتح شد. با تسخیر این شهر و فلورانس و ونیز، دانشمندان و نویسندگان بسیاری به ایتالیا فرار کردند و آثار ادبی و هنری بسیاری را با خود به آنجا بردند. سال سقوط قسطنطنیه را معمولاً آغاز دوره رنسانس دانند. این دوره را با نام عصر طلایی و یا نوزایی نام می برند. قوانین فکری رنسانس عبارتند از:

– بیش از هر چیز به انسان گرایی یا اومانیسم و ارزش های زندگی زمینی انسان توجه می کند.
– خرد گرایی و تعقل مطرح می شود.
– رشد و گسترش مسائل علمی، اکتشافات جغرافیایی، جستارهای فلسفی مطرح می شود.
– بازگشت به قوانین هنری کلاسیک و اصول هنری یونان و روم انجام می شود.
انگلستان: نهضت رنسانس بیشتر از طریق فارغ التحصیلان مدارس تئاتری مورد توجه قرار گرفت. اختلاف هِنری هشتم با کلیسای روم منجر به جدایی انگلستان در سال ۱۵۳۳ از کلیسای روم شد، و ملکه الیزابت بر تخت سلطنت نشست. تاثیری که ملکه الیزابت در این دوره بر نمایش و تئاتر گذاشت باعث شد تا در این دوره را با نمایش الیزابتین بشناسند. تحول اساسی نمایش انگلستان با افرادی صورت گرفت که فارغ التحصیل اصلی مدارس تئاتری بودند.
۱- تامس کید: مهمترین اثر او تراژدی اسپانیایی نام دارد که تحت تاثیر تراژدی رومی است.
۲- بن جانسون: آثار او کمدی هایی است که بیشتر به رفتار انسان ها می پردازد. مانند نمایشنامه ولپن و کیمیاگر
۳- کریستوفرمارلو: او از رقیبان شکسپیر محسوب می شد. مارلو تمرکز اصلی را روی قهرمان داستان و حوادث تاریخی قرار داد و به همین جهت او را در تحول نمایشنامه های تاریخی موثر می دانند. آثار او عبارتند از: دکتر فاستوس و یهودی مالت
۴- شکسپیر: بزرگترین نمایشنامه نویس رنسانس و یا تمام قرون. او بیشتر از هم دوره ای های خود در تحول تئاتر انگلستان نقش داشت.
ایالت هنر را در کانال تلگرام پیگیری کنید:
telegram.me/artstate