نوشته های مرتبط
سازهای متعلق به خانواده ویول در قرن شانزده و هفده میلادی رواج گسترده ای داشته اند. غالبا برای کنسرت از سه تا شش ویول استفاده می کردند. ساز های این خانواده از لحاظ شکل و اندازه بسیار متنوع بوده اند تا آنجا که در یک جعبه یا صندوقچه غالبا تعداد شش نوع ویول پی دا می شوند که شامل دو مویول سوپرانو، دو ویول تنور، دو ویل باس می شده است.
انواع ویول، شش سیم دارند که که به فاصله ی ” چهارم درست ” و یک فاصله ی ” سوم بزرگ ” بین دو سیم میانی کوک می شوند.
دسته ی ویول با روده ی گوسفند ( زه ) پرده بندی شده اند تا انگشت گذاری به گونه ای ساده تر و دقیقتر انجام شود.
آرشه ویول در قسمت بالائی کف دست جای می گیرد و تمام انواع ویول را به حالت عمود یا در بین زانو ها و یا روی یکی از زانو ها نگه داشته و آن را با آرشه ی افقی می نوازند.
نام ” ویولا گامبا ” viola da gamba بعد ها به باس ویول bass viol الاق شد که غالبا به عنوان ساز سلو در اجرای واریاسون ها روی بم اصلی ground bass به کار گرفته شد.
بسم اصلی عبارتست از یک جمله ی ملودیک کوتاه که در بخش باس حرکت کرده یا قسمتی از یک قعه بزرگ است که بدون وقفه پشت سر هم تکرار می شود، در حالیکه بخش های دیگر و بالاتر به صورت ملودی های مختلف به حرکت خود ادامه می دهند.
