از خطوط خاص ایرانیان است که در اواسط قرن هفتم از ترکیب دو خط توقیع و رقاع به وجود آمد و سپس در اثر کثرت

استعمال و تندنویسی به شکسته تعلیق مبدل گشت؛ ولی باز هم به نام تعلیق معروف گردید. ابداع این خط را به خواجه تاج سلمانی اصفهانی نسبت می دهند.
این خط پایه ی خط نستعلیق و شکسته نستعلیق است.
تعدادی از مشاهیر خط تعلیق عبارتند از: علدالحی استر آبادی، درویش عبدالله سلطانی، عبدالله مروارید و خواجه اختیار منشی گنابادی.