نوشته های مرتبط
نقاشیخط پدیده ای معاصر در حوزه هنرهای تجسمی است که در سال ها اخیر در یاران و برخی از کشورهای اسلامی
بروز و ظهور کرده است. گروهی آن را تلفیقی از خوشنویسی و خط با نقاشی و گرافیک می دانند و گروهی دیگر آن را نوعی خوشنویسی می دانند که در اجرای آن از تکنیک های نقاشی و طراحی استفاده می شود. برای ارائه تعریفی کامل تر می توان گفت کلیه اثار هنری که عناصر تشکیل دهنده آن ها خط و خوشنویسی است و به صورت مسطح بر روی صفحه و با تکنیک های مختلف اجرا می شوند و در ترکیب بندی آن ها حروف و کلمات در درجه ی اول به منطله ی عناصر بصری به کار گرفته می شوند، در زمره ی نقاشی خط قرار می گیرند.
کلیه آثار نقاشی خط در ۳ گروه اصلی جای می گیرند:
۱- آثاری که به دست نقاشان پدید آمده و در آن ها حروف و کلمات جایگزین اشکال و پیکره ها شده اند و پدید آورندگان این آثار نقاشان می باشند.
۲- آثاری که به دست خوشنویسان پدید آمده و در اجرای آن از تکنیک های نقاشی و طراحی یا گرافیک استفاده شده است.
۳- آثاری که به دست خوشنویسان خلق شده و در اجرای آن فقط از تکنیک خوشنویسی یعنی قلم و مرکب استفاده شده است. برای مثال می توان از سیاه مشق های میرزا غلارمضا اصفهانی و میر حسین و برخی از آثار خوشنویسان معاصر نام برد.
پدید آورندگان نقاشیخط، در جستجوی زبان و بیانی همه فهم و جهانی برای هنر خوشنویسی و اثار خویش اند. آنان بر این باورند که می توان با استفاده از دانش بصری و شناخت ویژگی های دیداری و تصویری انواع خوشنویسی و بهره گیری از خواص رنگ ها، آثاری پدید آورد که بتواند انتقال احساسات و اندیشه های هنرمند به مخاطبانش را فارغ از محدودیت ها و گونه گونی زبان و خط و نیاد در هر کجای جهان ممکن ساخت.
