نوشته های مرتبط
اصطلاح هنر بصری در دهه ی ۱۹۶۰ به نقاشی هنرمندانی چون “وازارلی” و “آلبرس” اطلاق شد که در آن خطای دید
اهمیت دارد؛ یعنی در شبکیه چشم تماشاگر نوعی ارتعاش ایجاد می شود. این ارتعاش گاهی فقط از تضاد سفید و سیاه به صورت خط یا سطوح کوچک به دست می آید و گاهی از سازمان دادن ریاضی گونه ی رنگ ها حاصل می شود و تصوری از جنبش، پیش آمدن سطوح یا پس رفتن آن ها را به تماشاگر القا می کند.
