نوشته های مرتبط
اکسپرسیونیسم در آلمان در سال ۱۹۰۵ میلادی با گروهی به نام دی بروک یا پل آغاز شد که افرادی چون ارنست
کریشنر، اریک هکل، کارل شمید روتلوف و بعد ها امیل نولده از اعضای آن بودند.
اکسپرسیونیست هاا که در اصل تحت تاثیر ونگوگ، گوگن و مونش قرار داشتند، ب فرم های ساده شده، رنگ های تند و کاربرد بیانی خط تاکید داشتند.
گروه دوم اکسپرسیونیست ها موسوم به دربلو ریتر یا سوارکار آبی در سال ۱۹۱۱ با واسیلی کاندینسکی، فرانتس مارک و گابریل مونتر شکل گرفت و بعد ها هنرمندان دیگری چون پل کله و الکس ون یالنسکی نیز به آنان پیوستند. این گروه که متنوع تر از گروه دی بروک بود، پایبندی عمیقی به نگرش اکسپرسیونیستی و گرایشی یه تصوف و رمانتیسیسم داشت.
کاندینسکی ترکیب بندی و احساسا برآمده از رنگ و فرم را مهم تر از مضمون اصلی یا موضوعات نقاشی می دانست. این موضوع در نهایت او را به خلق نخستین نقاشی های غیر عینی رهنمون ساخت.
اکسپرسیونیست ها چاپ چوبی را وسیله ای مطلوب برای بیان ایده های گرافیکی خود در پوستر و کتاب یافتند.
