نوشته های مرتبط
زری بافی یکی از هنر های ملی ایران است با پیشینه ای کهن که در دوره ی صفوی از نظر تنوع بافت، نقش و رنگ به
اوج زیبایی رسید.
دلیل استمرار و پیشرفت این هنر حمایت شاهان و حکمرانان می باشد.اصولاً به پارچه ای مه در بافت آن الیاف طلا و نقره و یا گلابتون به کار رفته باشد زری یا زربفت می گویند.
نخ گلابتون از نخ ابریشم خالص و ظریف است که روکش طلا و یا نقره دارد. نخ گلابتون از نظر ظرافت و ضخامت درجاتی دارد که در بافت زری بسیار موثر است.
پارچه زری از نظر نحوه ی بافت به چند دسته تقسیم می شود:
۱٫ زری اطلسی که بافت آن بسیار ظریف است.
۲٫ زری دارایی که در بافت آن تعداد پودهای گلابتون بیشتر است بنابراین این پارچه ضخیم تر است.
۳٫ زری لپه باف پشت کلاف که نقوش بافته شده بر آن شبیه گلدوزی روی پارچه می باشد و نخ های پود روی پارچه کاملاً مشخص هستند و پشت پارچه نیز دقیقاً مثل پارچه ای است که روی آن گلدوزی شده است، و پشت آن نخ ها جمع شده اند.
۴٫زری حصیری که بافت آن دقیقاً شبیه حصیر است.
ساختمان دستگاه زری بافی بسیار ساده است و از آلات چوبی ساخته شده است که با هر دستگاه معمولاً دو نفر کار می کنند؛ یک نفر بافنده ی زری و دیگری شاگرد او که به گوشواره کش ملقب است. کار گوشواره کش این است که نقشه ها را به طرف بافنده هدایت می کند.
معمولاً زمینه یا در اصطلاح بوم پارچه ی زربفت از نخ ابریشم است و گلابتون جز نخ های پود می باشد که با آن نقش اندازی می کنند.
