پیدایش و رواج عکاسی در ایران حدود سه سال پس از اعلام موجودیت عکاسی در سال ۱۸۳۹ در فرانسه صورت گرفت. نخستین دستگاه های عکاسی به روش داگرئوتیپ یه درخواست محمد شاه قاجار از کشور روسیه و انگلیس به دربار ایران وارد شد و نیکلای پاولوف دیپلمات جوان روسی

نخستین عکسبرداری را در ایران در سال ۱۲۲۱ هجری شمسی ( ۱۸۴۲ میلادی ) انجام داد.
ملک قاسم میرزا شاهزاده ی ایرانی و ژول ریشار فرانسوی نیز از جمله پیشروانی هستند که در ایران به شیوه ی داگرئوتیپ عکسبرداری کرده اند. ملک قاسیم میرزا را شاید بتوان نخستین عکاس ایرانی به شمار آورد.
آقا رضا عکاس باشی، اولین عکاس حرفه ای و پرکار دربار ناصرالدین شاه قاجار بود که بسیاری از سفر ها و مراسم دوران حکومت او را به تصویر در آورده استو حمایت ناصرالدین شاه از عکاسی در ایران موجب رشد و گسترش این هنر در ایران شد. او که خود نیز عکاس می کرد، در شمار اولین افراد از خانواده ی سلطنتی قاجار بود که تصویرش بر صفحه ی داگرئوتیپ ثبت شد.