نوشته های مرتبط
گاه چنین تصور می شود که نژاد ترک در راه اعتلای هنر خدمتی شایسته عرضه نکرده است و کیفیت کارهایی که با نظارت و حمایت آنان انجام شده نتیجه ی استخدام هنرمندان ایرانی، ارمنی یا یونانی بوده است. ولی تشخص والای کار ترک های سلجوقی به ویژه در معماری و پیکره سازی، چنین نظری را به اصبات نمی رساند.
هنر عثمانی از کیفیتی برخوردار است که به نظر نمی رسد هنر خود را مدیون ایران باشد و حتی اگر اندیشه های بنیادی معماری عثمانی از بیزانس گرفته شده باشد، موضوع اساسی به گونه ای پیشرفت کرده که ناگهان سبکی ممتاز به وجود آمده است.
معماری آنان و به خاطر آن سفالگری نیز که مورد حمایت آنان قرار داشت شامل دو گروه متفاوت است: گروهی که از پیش یا بلافاصله پس از فتح قسطنطنیه که هنوز عوامل سلجوقی در صحنه بودند انجام گرفته و گروهی دیگر که بعد از حدود ۱۵۰۰ میلادی به صورت سبکی کاملاً نوین ظهور کرد که اگر کلیسای اعظم بیزانسی ایاصوفیا را به عنوان نمونه نداشتند اجرای آن سبک به طور یقین محال بود.
مراکز عمده ظهور و ترقی سبک پیشین بورسا همان قسطنطنیه دوم بود.
بسیاری از شهرهای دیگر هم به سبک دوم ساخته شدند، زیباترین آن ها مسجد عثمانی هاست که به نام سلطان سلیم دوم و به دست معمار سنان در سال ۱۵۷۰ میلادی انجام شده است.
