نوشته های مرتبط
با شرکت در کلاس های کنکور تئوری و عملی مجازی سایت، قبولی خود را تضمین کنید.
شاید هنر هیچ تمدنی به اندازه هنر چین تداوم، انسجام و پیوستگی نداشته باشد.
هنر چینی از نخستین سفالینههای دوره نوسنگی تا دوران متأخر دارای پیوندهای ظریف و ویژگیهای یگانه و منحصر به فردی است.
چنین هنر پایا و مانایی بیتردید تأثیری شگرف بر هنر و فرهنگهای مجاور خود می نهد.
کهنترین آثار چین به دوره نو سنگی متأخر (حدود اواسط هزاره ۳ ق م ) در شمال شرقی چین باز میگردد.
سفالینههای به رنگ سرخ و با نقوش هندسی در این منطقه یافت شده است.
سلسله شانگ: (۱۵۲۳ تا ۱۰۲۸ ق م )
آثار و اشیاء مفرغی زیبای دوره شانگ گویای تسلط و تبحر چینیها در قالبریزی یکپارچه اشیاء است.
این آثار دارای نقوش فراوان با جنبه نمادین هستند.
نقوش غالباً تزئینی و تصاویر درهم از حیوانات هستند که در نقوش مارپیچی گرد و گوشه دار- که نمادی از جنبههای باروری طبیعت بود- پوشانده میشوند.
با سرنگونی سلسله شانگ و روی کار آمدن سلسله«چو» در سال ۱۰۲۷ که تا سال ۱۲۵۶ ادامه یافت.
ظروف مفرغی جنبه کاربردیتر یافت و نقوش آن تزئینی و ظریفتر شد.
آن چه که زمان بیانگر قدرت جادو و دین بود، حال به نمایش غیردینی مهارت و تبحر فنی و قدرت تخیل «صنعتگر- هنرمند» بدل شد.
در دوران متأخرتر سلسله «چو» ظروف و وسایل تزئینی جنبه تجملی و اشرافی یافت.
استفاده از طلا، نقره و آینههای صیقل خورده رواج یافت.
کندهکاری روی یشم- سنگ مورد احترام و علاقه چینیها برای ساخت جواهرات و اشیاء مقدسی که با مردگان دفن میکردند به اوج و کمال خود رسید.
با وقوع جنگهای خونین و آشفتگیهای سیاسی و نظامی، دوران ۴۰۰ ساله ملوکالطوایفی شکل گرفت.
در سده ۳ ق م با استقرار دولت دیکتاتوری «چین» دوران ریشهکنی سنتهای پیشین و کتاب سوزانی پیش آمد.
در همین دوره دیوار بزرگ چین ساخته میشود. اما این دوره دیری نمیپاید
سال ۲۰۶ ق م سلسله هان حکومتهای متمرکز و نیرومندی را در سراسر جنوب و غرب چین ایجاد میکند
تصویرگری به صورت نقش برجسته سنگی و نقوش روی سفالینهها به جای مانده است.
آنان از خطوط کنارهنما و سطوح یکدست و تخت استفاده می کردند.
نقش برجستههای درون مقبره «وو» مربوط به نیمه سده ۲ ق م است.
صحنههای مختلف تاریخ جهان، از خلقت آدمی تا تدفین مردگان تصویر شده که به تصاویر تخت نقاشی مصر باستان شباهت دارد. در این آثار افراد مهم با ابعادی بزرگتر از افراد زیر دستان خود تصویر شدهاند.
- پیکره اسبی که از یکی از مقابر به دست آمده برجستهترین نمونه آثار مفرغی این دوره است.
- این پیکره، اسب را در حالت یورتمه سریع نمایش میدهد و تنها یک سمش روی زمین است.
اثر برجسته دیگر، لباس کاملی از سنگ یشم است.
- این لباس شامل ۲۰۰۰ صفحه یشمی کوچک که دقیقاً برش داده و به هم متصل شدهاند.
- این لباس تدفین از مقبرهای مربوط به دوره هان ( اواخر سده ۲ ق م ) به دست آمده است.
با ظهور آئین بودایی در سده ۱ م و طی دوره معروف به سه پادشاهی، این آئین سریع در چین فراگیر شد.
هنر چین تحت تأثیر این دین وارداتی، جلوههایی از الگوهای هندی را به خود گرفت.
تندیس بودا مرسوم به «ساکیامونی بودا» متعلق به ۳۳۸ م، شباهتهای ظریفی با نمونه هندی آن دارد.
اما طی یک سده به تدریج ، هنر هندی در هنر چینی جذب و متحول شد.
بناهای عظیم پاگودا(که پرستشگاههای بودایی بودند) متأثر از هنر هندی برپا شدند. پاگودای«تاین» در سده ۷ م است.
معابد غاری مانند تون هوانگ، لونگ مین و یون کانگ
در این غارها نقش برجستهها و کندهکاریهای یکدست و به شیوه سنتی با رداهای راست خط، کار شده است و بازتابی از مقام والا و وقار یک مذهب پرنفوذ است.
بعد از دوره کوتاه مدت « سوئی» دوره تانگ آغاز میشود که طی آن چین به ملتی قدرتمند بدل میشود.
در دوره تانگ تجارت با کشورهای دیگر گسترش مییابد.
نفوذ تعالیم بودایی بیشتر میشود.
پیکرههای معابد غاری«تینلونگ شان» ترکیبی از ظرافت و حرکت را در اندامها و رداهایی با نقش نگارهای موزون به نمایش میگذارد.
پیکره «بودیستالو» ( از سلسه تانگ پیشین) نیز از آن جمله است.
شکوه و عظمت دوره تانگ را میتوان در غنای پر تنوع رنگهای درخشان نقاشیهای بهشتی یافت.
منظرهسازی و نقاشی از طبیعت همچنان رونق داشت و همزمان نقاشی روی قابهای چوبی ابداع و متداول میشود.
این نقاشیها فاقد اصول پرسپکتیوی رایج در غرب هستند و لذا چشم بیننده با آزادی در سرتاسر سطح نقاشی حرکت میکرد و زوایای دید نقاشی متغیر است.
سلسله سونگ شمالی و جنوبی
در سلسله سونگ شمالی به دلیل حمایت از هنرمندان، آثار هنری غنی و درخشانی خلق شد.
به ویژه از دوره امپراطوری هوئی تسونگ که خود هنرمند بود، محفلی از هنرمندان را در دربار خود گرد آورد.
اما این توجه به هنر و غفلت از کشورداری موجب بینظمی و فقر در کشور و بازشدن راه برای حمله تاتارها و مغولها شد.
اما سلسله سونگ جنوبی در صفا و آرامش بود.
رواج نوعی آئین کنفوسیوس که ترکیبی از اندیشههای سنتی چینی تائو و بودایی بود، نقاشی مجدداً دوره طلایی دیگری را از سر گذراند.
در این نقاشیها استفاده زیادی از فضاهای خالی میشود و از آنها برای متعادل ساختن فضاهای پر و عناصر تصویر استفاده میگردد.
این سبک یکی از بدعتهای چینیها در نقاشی است. در این تصاویر فیلسوفی در حالت فکورانه و در فضای تخیلی و مهآلود و معمولاً در زیر درخت تصویر میشود که بازتابی بود از کمال مطلوب هنرمند در صلح و وحدت میان ادیان مختلف،
ساخت ظروف سفالینه و سرامیکی نقشدار نیز رونق زیادی مییابد.
برخی ظروف با لعابهای تک رنگ بودند و برخی دیگر نقوش را پس از لعابکاری ظروف بر سطح آن نقر میکردند تا به سطح زیرین(سفید رنگ) برسند و بدین ترتیب نقوش لعاب خورده خود را بر زمینهای سفید(لعاب نخورده) جلوهگر میساختند نمونه این ظروف، گلدان مئی پینگ متعلق به دوره سونگ است.
با هجوم مغولان و استقرار سلسله «یوان» در سال ۱۲۶۰ بازگشتی به سنتهای پیشین میشود.
طی این دوره نقاشان و هنرمندان زیادی جلای وطن میکنند و آثارشان با تلخی گزندهای عجین میشود.
ساخت ظروف چینی در این دوره با شدت بیشتری ادامه یافت.
نقوش روی یکی از گلدانهای چینی به دست آمده، ظرافت کار، مهارت استادانه و ترکیب زیبایی از نقوش سنتی را به نمایش میگذارد.
با قیامهای تودهای سلسله مغولان برچیده میشود و سلسله چینی مینگ مستقر میشود.
هنرمندان جلای وطن کرده به چین باز میگردند اما تقابل بین هنرمندان حرفهای و هنرمندان درباری موجب شکلگیری گروهی از هنرمندن شد که به سنتهای پیشین وفادار ماندند و دست به تجربه اندوزی زدند؛ به کارگیری آزادانه قلم و رسم خطوط مواج و پرمنحنی و پیچکوار ویژگی سبک این گروه است.
در طی دوره «چینگ» هنر محافظه کارانه و آکادمیک رواج یافت.
ولی هنرمندان صاحب سبک خود به آزمایشگری پرداختند و از آن میان نقاشی با سبک «مرکب خیس» که در آن طرحها و نقوش به دلیل پراکنده شدن مرکب بر سطح کار جلوه جذاب و خیالی مییافت پیشرفت حاصل کرد.
معماری چینی در تمامی اعصار با ملاحظات نمادین و رمزآلود است.
از برجستهترین آثار معماری چین میتوان دیوار عظیم چین(مربوط به ۲۲۱ تا ۲۰۷ پیش از میلاد).
به نظر برخی «پاگودا»های چینی تقلیدی است از «استوپای» هندی، است.
اکثر پاگوداها چوبی با طبقات متعدد و رفیع و قرنیزهای برآمده که رو به آسمان دارد، دارای نقشه چهار، شش و هشت ضلعی هستند.
پاگودامی لیائوتی(سده یازدهم میلادی)، پاگودای معبد فوکونگ سیو(سده یازدهم میلادی) معبد بهشت در پکن(سده پانزدهم میلادی)، معبد کنفوسیوس(سده چهاردهم میلادی)، معبد مینگ و سردر ورودی عظیم آن(سده پانزدهم میلادی) و مجموعه عظیم شهر ممنوعه(سده هیجدهم).
ایالت هنر را در کانال تلگرام پیگیری کنید:
خیلی مرسی ایشالله بیاد ازش آسونم بیاد خــــــــــــــــدا