پارچه چند تایی پارچه ای است که دو یا چند پارچه چنان در هم بافته شده که گویی هر یک مستقل است، اما در عین حال
طوری با هم ترکیب شده اند که گل و بتهه را برجسته و روشن جلوه دهند. این روش از ابداعات عهد صفوی می باشد. از استاد های معروف آن باید از ” خواجه غیاث الدین علی نقشبندی ” نام برد. موضوع طرح های پارچه های چند تایی اکثر داستانی هستند و احتمالاً عمل کرد این نوع پارچه برای پوشاک نبوده است، بلکه به گمان قوی کارکردی نظری دیوارکوب داشته است.