نوشته های مرتبط
چهار مضراب قطعه ای آهنگین و معمولاً دارای ضراب و وزن تند و سرع است که منحصر به نواختن ساز است. این نغمه
دارای پایه ی نغمگی ثابت ( Melodic Base ) است که در طول قطعه مرتباً شنیده می شود و در فواصل آن گردش نغمات از گوشه ای به گوشه ی دیگر انجام می شود.
چهار مضراب معمولاً در ردیف نوازی های مفصل نواخته می شد تا فضای کار را تازه کند و شنونده را برای شنیدن قطعات بعدی اماده کند.
ساز های مضرابی مانند سنتور و تار و سه تار برای چهار مضراب مناسب تر هستند.
در قدیم چهار مضراب ها بسیار کوتاه بود، ولی اکنون تبدیل به قطعات مستقلی شده اند که نتیجه ی تلاش های استاد بزرگ موسیقی ایران، ابولحسن صبا است.
