از هنرهاى کتاب و کتابآرایى در دوران اسلامى خوشنویس، تذهیب و تجلید نسخ خطى بوده است. خوشنویسى همیشه یکى از عالىترین و والاترین اشکال هنر در اسلام محسوب مىشود و در دورهٔ تیمورى توسط خود شاهزادگان و اشراف نیز انجام مىشده؛ از برجستهترین خوشنویسان این عهد میرعلى تبریزى معروف به قبلهالکتاب است که ابداع خط نستعلیق را به او نسبت مىدهند. از خوشنویسان این عهد مولانا جعفر تبریزی، میرعلی، سلطان على مشهدى و … مىباشند. در این ادوار تذهیب، خوشنویسى و نقاشى در کنار هم و معمولاً در یک هنرمند واحد جمع بودند.

سدهٔ نهم عصر طلایى هنر تجلید در ایران بهشمار مىرود. در این ایام هنر صحافى و تجلید از جهت تکنیکى و در کاربرد نقوش ترئینى به غناى خارقالعادهاى دست یافت. در این دوران استاد قوامالدین که اختراع منبتکارى را به او نسبت مىدهند، از نمونههاى این منبتکار یپشت جلد دیوان اشعار قاسم انوار است که در سال ۸۶۳ در شبراز تهیه شد. از این نوع صحافىها روى جلد از نقوش برجسته استفاده مىشد. در تجلید کتاب جلالالدین رومى در هرات که در سال ۸۸۸ براى سلطان حسین بایقرا کار شد، سه تکنیک گوژکاری، منبتکارى و نقاشى زیرلاکى با هم بکار رفته بود.
ایالت هنر را در کانال تلگرام پیگیری کنید:
telegram.me/artstate