نوشته های مرتبط
جلد های سوخته در دوره ی تیموریان و توسط مولانا غیاث الدین جلد ساز ابداع شد. در آن زمان نقش های زیبایی را بر روی
چرم های مختلف و با استفاده از ابزار های بسیار تیز و دقیق قطاعی و برش می زدند. سپس قسمت های مختلف را جدا ساخته و در محلی دیگر می نشاندند تا زمینه ی نقاط خالی شده را با طلا یا لاجورد کار کنند و نقوش دیگری را با ظرافت روی آن بچسبانند.
جلد های سوخت در حقیقت مجموعه ی کاملی از هنر های طراحی، نقاشی، تذهیب، قطاعی و تشعیر است. به سبب رنگ تیره مورد استفاده در ساخت این نوع جلد ها، به ان سوخت یا سوخته می گویند. جلد معرق نیز با اندک تفاوتی همانند جلد سوخت ساخته می شود و به اعتقاد بعضی از ابتکارات استاد قوام الدین تبریزی بوده است.
