نوشته های مرتبط
در اوایل عهد اسلامی جهت تزیین بناها از آجرکاری و گچبری استفاده می شد. اما به تدریج استفاده از کاشیکاری در سردرها، محراب ها و گنبد ها رایج گردید. دوره ی سلجوقی از اولین دوره های رابج شدن کاشی سازی در ایران است که در اغلب نقاط کشور به این صنعت می پرداختند ولی کاشان دارای اهمیت خاصی بود که تمام مصالح لازم در حوالی آن به دست می آمد.
معروفترین کاشی این عهد در حرم حضرت رضا به کار رفته است که کار خانواده ی کاشانی محمد بن این ظاهر است. نقوش کاشی های مساجد و مکان های متبرکه، بیشتر از نباتات و گاه حیوانات است. در این دوره از کاشی زرین فام استفاده شده که رنگ زرین را بیشتر به زمینه های فیروزه ای و سبز به کار برده اند.
در دوره ی سلجوقی نیز نوعی کاشی به نام خشت کاشی به کار می رفت که به وسیله ی قالب زدن ساخته می شد و اکثراً به شکل هندسی بود. شکل های متداول تر بیشتر صلیب و ستاره هشت پر هستند.
کاربرد این نوع کاشی ها بیشتر در کتیبه ها بود که اکثراً با خط نسخ و یا تعلیق بر روی آن ها عباراتی نوشته اند.
خصوصیات عمده ی دوره ی سلجوقی تزیین گنبد ها با کاشی های رنگی می باشد.
ایالت هنر را در کانال تلگرام پیگیری کنید:
telegram.me/artstate
