هنر معرق روی چوب از رشته های بسیار قدیمی و فعال در تاریخ هنر ایران بوده است؛ اما خاستگاه و محل پیدایش آن هندوستان است.
هنر معرق روی چوب در آغاز ورود به ایران تلفیقی از چوب و فلز بود. اما بعد ها به کمک ذوق و سلیقه ی هنرمندان ایرانی، تغییر پیدا کرد و به جای یک نوع چوب که اغلب متن اصلی را تشکیل می داد، چند نوع چوب در رنگ های مختلف استفاده می شد.

هنر معرق شباهت زیادی به نقاشی دارد؛ با این تفاوت که در معرق، به جای رنگ چوب های خود رنگ در کنار هم قرار می گیرند و حتی سایه روشن ها نیز از خطوط و نقوش طبیعی چوب حاصل می گردد.
در یک هنر اصیل معرق، از رنگ های طبیعی خود چوب باید بهره برد و استفاده از مواد رنگی چه گیاهی و چه شیمیایی جایز نمی باشد. همچنین از قلمگیری نیز نباید برای مشخص کردن جزییات استفاده کرد. به علاوه هر چه صخامت معرق بیشتر باشد، نشانه ی مرغوبیت آن است.
در آخرین مرحله کیلر یا سیلر به طور کامل لاک کاری و پوشش داده می شود.
به معرقی که زمینه ی آن با چوب پر شود، معرق زمینه چوب می گویند و معرقی که نقش های برجسته داشته باشد، معرق منبت نام دارد.
ایالت هنر را در کانال تلگرام پیگیری کنید:
telegram.me/artstate