نوشته های مرتبط
شیوه گرایی که پس از رنسانس مترقی رونق گرفته بود سبک باروک را در پی داشت که برآمده از اصطلاحات متقابل
کلیسای کاتولیک روم بود، سبک باروک بر وجوه معنوی و احساسی مذهب احیا شده ی کاتولیک رومی تاکید داشت.
هنر باروک در پی تقویت ایمان از طریق جذب احساسات به جای عقل و خرد بود. جوهر هنر باروک در کاربرد نمایشی حرکت، کیاروسکورو ( سایه روشن ) و رنگ های درخشان نهفته است.
در ایتالیا سه برادر کاراچی موسوم به آگوستینو، آنیباله و لودویکو راه بر نقاشی های فوق العاده پر احساس میکل آنجلو دا کاراواجو هموار ساختند.
پتریل روبنس نقاش فلاندری تحت تاثیر کاراواجو و مکتب نقاشی ونیز هنری پر حس و حال و شورانگیز و پویا آفرید.
دیگر هنرمندان باروک جوزپه ریبه را و دیه گو ولاسکوئز در اسپانیا و سذآنتونی وان دایک، نقاش فلاندری بودند که بیش ترین موفقیت خود را در انگلستان کسب کرند.
در ایتالیا این سبک به مضامین مذهبی پرداخت و در فرانسه روح کلاسیک و منظقی تری داشت که در آثار نیکولاس پوسن، کلود لورن، ژرژ دلاتور، هیانست ریگو و سه برادر لونان موسوم به آنتوان، لویی و ماتیو مشهود است.
در هلند نیز که بیشتر وقت نقاشان صرف مناظر و فضاهای داخلی و تک چهره ها و طبیعت بی جان منعطف بود. از جمله هنرمندان برجسته ی هلند در این عصر طلایی رامبرانت وان ریژن، فرانس هالس و ژان ورمیر بودند.
