ایلامیان مردمانی بودند که در ناحیه ی جنوب و جنوب غربی ایران زندگی می کردند.
آن ها با مادها در تماس بودند و داد و ستد بازرگانی داشتند.
در این دوره به دلیل نبودن هیچ نمونه ی پارچه، به بررسی پوشاک مردم که بر روی حجاری ها دیده می شود باید اکتفا نمود.
بقایای پارچه ی یافت شده از یک پیکره نشان می دهد این منسوج با الیاف حیوانی بافته شده است.
مردان ایلام، از قبای بلندی با آستین بلند که در پهلو چاک داشت استفاده میکردند که چاپ پهلوی لباس و لبه ی دامن آن، سراسر حاشیه دوزی شده بود.
لباس دیگری نیز می پوشیدند که از پوست تهیه می شد. لذا می توان دریافت که البسه ی آن ها از پارچه های بافته شده و نیز پوست حیوانات و گاهی نیز تزیین می شدند.
در حجاری کوران گون فارس، رب النوع و اربه النوع با پیروان خود دیده می شوند. در جلو و عقب این خدایان پرستندگان بسیاری ایستاده اند که به جامه ی بلندی ملبس هستند و مرد و زن به واسطه ی فرقی که بین پوشش سر آنان وجود دارد تشخیص داده می شوند.
نمونه ای از پوشاک بانوان ایلامی تصویر برجسته ای بر روی جام سیمین مرودشت، با نقش برجسته ی دو زن ( الهه ) یکی ایستاده و دیگری نشسته است.
نوع دیگری از جامه نیز بر تن مجسمه ی برنزی ملکه ایلام، ناپیر آسو دیده می شود که پیراهن با دامنی بلند و با تزئینات ریشه دار پوشیده است.
ایلامی ها احتمالاً به نواحی شرق پارچه صادر می کردند.